Elikadura-sistema globalizatuen helburua ez da pertsonak elikatzea; are gehiago, gero eta nabarmenagoa da munduan goseak gora egitearen arrazoia direla, krisi klimatikoa bizkortzea eragiten dutela eta ekoizleek mundu mailan eta tokiko mailan dituzten desberdintasunetan sakontzen jarraitzen dutela.

Elikadura oinarrizko giza beharra da, eta hala tratatu behar da, ezin du merkatuaren arauen zerbitzura dagoen merkantzia izaten jarraitu, espekulazioari dagokionez. Ekoizlearentzako prezio baxuen sistemak eta kontsumitzaileari elikagai merkeen eskaintza bermatzeko zuzeneko laguntza gisa errenta konpentsatzeak kolapsatu egin dute. Sistema horrek pertsonen gaineko onurak eta munduko lehia lehenesten dituelako, besterik gabe.

«Elikadura oinarrizko giza beharra da, eta hala tratatu behar da, ezin du merkatuaren arauen zerbitzura dagoen merkantzia izaten jarraitu, espekulazioaren ikuspegitik»

Desilusioa eta frustrazioa izan dira Europako azken hilabeteetako mobilizazioen adierazpen komunak, eta gizartearen onarpen faltaren sentsazioa elikatu dute. Errealitatetik oso urrun, herritarrek erakutsi dizkiguten ulermen- eta elkartasun-keinuei erreparatzen badiegu. Nekazaritza-sektorearen gogaitasunarekin batera, etengabeko krisi-egoera lehengoratzeko proposamenak egin behar dira, eta, horretarako, epe ertain-luzeko ikuspegia duten neurriak hartu behar dira. Tokiko elikadura-sistemak artikulatzeak esan nahi du gure ekoizpena barne-merkatura bideratu behar dugula, eta ez esportaziora, agroekologiak funtsezko papera izan behar duela ekoizpen-eredu iraunkorragoetarako trantsizioan, eta erosketa publikoak ekoizpenetik kontsumorako trantsizio hori eragin dezakeela.

«Tokiko elikadura-sistemak artikulatzeak esan nahi du gure ekoizpena barne-merkatura bideratu behar dugula, eta ez esportaziora, agroekologiak funtsezko papera izan behar duela ekoizpen-eredu iraunkorragoetarako trantsizioan, eta erosketa publikoak ekoizpenetik kontsumorako trantsizio hori eragin dezakeela»

Tamalez, oraindik ere aurre egin beharko diogu berrikuntza, digitalizazioa eta ustiategi gero eta handiagoak sortzea errezeta magikoak direlako ideiari. Food Future 4ren edizio berriak hala adierazten du, Eusko Jaurlaritzak laborategiko elikaduraren garapena gidatu nahi duela dirudi, 3Dn inprimatutako txuletak eskainiz.

Sare ekonomikoa indartzeko kanpoko inbertsioa erakartzeko aitzakia bi ahoko arma bihur daiteke gure erakundeentzat, batez ere kontuan hartzen badugu azken urtean nabarmen jaitsi direla proiektu horietako inbertsio-ekimenak. Zorionez, Tolosako Udalak antolatutako Bertoko Haragien Azoka bezalako ekitaldiak ditugu, eskualdeko pertsonek ekoiztu eta egindako haragi-produktuak ezagutarazteko eta merkaturatzeko pentsatua. Kontuan hartzen badugu edizio berri honek Haragi ekitaldia ordeztuko duela, behi-txuleten dastatze batean zentratzen zena, kanpoko jatorriak barne, adibide oso pedagogiko bat dugu ekitaldi jakin bat birformulatzeko tokiko elikadura-sistemetarantz joateko.

«Errezetategia berreskuratzeko eta konplizitateak ehuntzen joateko unea da, eta elikadura jasangarria bizi ditugun krisi klimatiko eta zibilizatzaileen konponbidearen zati gisa kokatzeko unea»

Era berean, Iruñeko manifestazioan trantsizio agroekologiko eraginkorra eskatzen zuten, ekoizpena makro ustiategietan kontzentratzearen alternatiba gisa. Tokiko errezeta-liburua berreskuratzeko eta konplizitateak ehuntzen joateko unea da, eta elikadura jasangarria bizi ditugun krisi klimatiko eta zibilizatorioaren konponbidearen zati gisa kokatzeko unea.