Ostegunean, apirilaren 18an, soroak berreskuratu dituen proiektu bat hustu nahi dute, 40 hektarea naturgune eta lurzoru emankorrekin amaituko lukeen HAPO bat gauzatzeko.

Sukalde guztiek esperimentazio puntu bat dute. Milaka errezeta daude kontsultatzeko, baina bakoitzak bere ukitua jartzen du beti, eta hobetzeko, probatu, okertu eta berriro saiatu beste biderik ez dago. Duela bi urte, jarrera horrekin, Berangon baratze komunitario bat martxan jartzea erabaki genuen. 8 hektareako lursaila berreskuratu dugu, eta 500 etxebizitza baino gehiago eraikitzeko asmoa dute, 30 milioi euroko hirigintza-pilotakada. Horrela abiatu zen Otxantegi Herri Lurra, elikadura-subiranotasuna bandera gisa zuela eta Uribe Kosta suntsitzen duen espekulazioaren aurkako gerran lubaki bihurtuta.

Zenbat naturgune galdu ditugu betiko azken urteotan, espekulazio urbanistikoaren arrabolak lurperatuta? Hala eta guztiz ere, etxebizitza eskuratzea puzzle bat da, ezinezkoa ez denean, gehienentzat. Berangoko Udalaren egungo HAPNak 2.300 etxebizitza berri eraikitzea aurreikusten du, herriaren tamaina ia bikoiztuz. Eraikuntza enpresen eta jabe handien (Agirre-Lipperheide familia, adibidez) loria handiagoa lortzeko hazkundea.

«8 hektareako lursaila berreskuratu dugu, eta 500 etxebizitza baino gehiago eraikitzeko asmoa dute, 30 milioi euroko hirigintza pelotazoa»

Hormigoipean lurperatzen duten lur emankor bakoitza katearen kate-maila bat da, eta nekazaritzako industria-eredu guztiz bidegabe eta jasangaitz batera lotzen gaitu. Gure herriak, gure ingurua, milioi askoko negozioa bihurtzen dute gutxi batzuentzat, gehiengoaren orainaren eta etorkizunaren kontura. Udal gobernuaren planetan ez dago alokairu sozialaren arrastorik, ezta tokiko ekipamenduak handitzeko aurreikuspenik ere, kiroldegia edo eskola kasu. Merkataritza-guneen, eraikin-blokeen, errepideen eta aparkalekuen mapa grisak marrazten dituzte, bizitza tristeak, etxetik lanera, lanetik etxera eramatera bultzatzen gaituztenak, eta kontsumoa da gure burua egiteko bide bakarra.

«Hormigoipean lurperatzen duten lur emankor bakoitza katearen kate-maila bat da, eta nekazaritzako industria-eredu guztiz bidegabe eta jasangaitz batera lotzen gaitu. Gure herriak, gure ingurua, milioi askoko negozioa bihurtzen dute gutxi batzuentzat, gehiengoaren orainaren eta etorkizunaren kontura»

Otxantegin ezberdin elkartzearen poza ezagutu dugu. Gure bizitzaren jabe izaten saiatu gara, jaten dugunetik hasita. Pairatzen dugun nekazaritzaren munduarekiko erabateko deskonexioak sistema ekonomikoaren menpe jartzen gaitu. Ezin dugu erabaki zer jaten dugun, nola eta zein baldintzatan ekoizten ditugun, ezta non kontsumitzen dugun ere. Merkatuaren kapritxoen, hipermerkatuen diktaduraren eta inflazioaren zigorren mende gaude. Mundu berri eta posible bat aurkitu, esperimentatu, sortu eta entseatzeko espazioak jatea bezain beharrezkoak zaizkigu.

«Pairatzen dugun nekazaritzaren munduarekiko erabateko deskonexioak sistema ekonomikoaren menpe jartzen gaitu. Ezin dugu erabaki zer jaten dugun, nola eta zein baldintzatan ekoizten ditugun, ezta non kontsumitzen dugun ere. Merkatuaren kapritxoen, hipermerkatuen diktaduraren eta inflazioaren zigorren mende gaude»

Kalkuluen arabera, nekazaritza-industriako sistemek eragiten dituzte berotegi-efektuko gasen emisio globalen heren bat. Gainera, sektoreko langileen baldintza negargarriak etengabe errepikatzen dira denboraldiz denboraldi ustiategi handietan. Arazo globala dirudien arren, arazoa etxeko atarian hasten da. Hormigoipean lurperatzen duten lur emankor bakoitza katearen kate-maila bat da, eta nekazaritzako industria-eredu guztiz bidegabe eta jasangaitz batera lotzen gaitu. Berangoko hiri-antolamendurako planak, adibide bat baino ez da, espazio naturalen eta lurzoru emankorren 40 hektarea amaitzea aurreikusten du.

«Mundu berri eta posible bat aurkitzeko, esperimentatzeko, sortzeko eta entseatzeko espazio horiek jatea bezain beharrezkoak zaizkigu. Apirilaren 18an gure sukaldetik atera nahi gaituzte. Guk defendatuko dugu, bizitza horretan doakigulako»

Amesten dugun aldaketa defendatzen tematu garen eremuak baino askoz handiagoa da, eta hori posible egiteko borrokan jarraituko dugu. Bitartean, mundu berri eta posible bat aurkitu, esperimentatu, sortu eta entseatzeko espazio horiek jatea bezain beharrezkoak zaizkigu. Datorren apirilaren 18an gure sukaldetik atera nahi gaituzte. Guk defendatuko dugu, bizitza aurrera doakigulako.