Abeltzaintzako, nekazaritzako elikagaietako eta albaitaritzako hamalau erakundek, COAGek besteak beste, komunikatu bateratu bat bidali diote Luis Planas Nekazaritza, Arrantza eta Elikadura ministroari, Espainiak Garraioan eta lotutako eragiketetan animaliak babesteari buruzko Europako Erregelamendu berria atzera bota dezan.
.

Hauek dira erakunde sinatzaileak: Anice, Anprogapor, Apromar, Asaja, Aseprhu, Asoprovac, Avianza, Cesfac, COAG, Espainiako nekazaritzako elikagaien kooperatibak, Federovo, Intercun, UPA eta Veteindustria.

Diotenez, Europako araudi berriak ez du behar besteko oinarri zientifikorik, eta ez du bermatzen garraioan animalien ongizatea hobetuko denik egungo egoerarekin alderatuta. Argudiatu dutenez, "proposamena ez da behar bezala landu", eta "gizartean, ekonomian eta ingurumenean duen eragina ez da behar bezala balioetsi". Era berean, adierazi dutenez, "egungo lege-esparrua, munduko zorrotzena, hobeto ezartzeko lan egitea izan behar da irtenbidea, animalien ongizatea handitzen jarraitzeko".

Araudi berriaren neurri "zorrotzek" honako hau gaineratzen dute: "landa-eremu askoren jasangarritasun ekonomikoa arriskuan jarriko lukete lurralde behartsuenetan eta jenderik gabeko lurraldeetan, kultura-aniztasuna murriztuko lukete eta animalien merkataritzarako posizio pribilegiatua duten herrialdeen interesei mesede egingo liekete, eta, bitartean, herrialde periferikoak (eta uharteetako lurraldeak) lehiarako desabantaila larrira kondenatuko lirateke, neurriz kanpoko kostuak jasango bailituzkete".

Horregatik, Espainiak Kontseiluaren aurrean duen jarrera proposamena baztertzea eta bertan behera uzteko eskatzea izan dadila eskatu dute, "Espainiako abeltzaintza-ekoizpenari, animalia-jatorriko elikagaien balio-kateari, herritarrei (izan ekoizleak edo kontsumitzaileak), gure herrialdeko ekonomiari eta landa-garapenari, bertako kultura gastronomikoari eta Espainiako ekoizpen-ereduari eragingo lizkiekeen kalte larriengatik".

Ondorio larriak

Hona hemen erregelamendu berria bideragarria ez dela esateko arrazoi nagusiak:

• • Europar Batasuneko kide diren herrialdeen arteko bidezko merkataritza orekatua eragozten du. Bidaia-orduak eta garraiorako baimendutako tenperaturak mugatzearen ondorioz, Espainiako abeltzainek ezingo lituzkete animaliak gaur egun erosten diren herrialdeetatik jaso, ezta balio handiko genetika munduko gainerako lekuetara esportatu ere.
  • Aurrekaririk gabeko administrazio-karga. Arau-proposamenean jasotako betebeharrek kostu administratibo, burokratiko eta pertsonal oso altua dakarte, eta baserri askok ez dute hori egiteko baliabiderik, eta txikienak izango dira kaltetuenak.
  • Espainiako animalia-ekoizpenaren sektoreak diskriminazio argia jasaten du bere kokapen geografikoagatik eta baldintzatzaile naturalengatik. Arau-proposamenean, gure herrialdeko tenperaturek eta aniztasun geografikoak baldintzatzen gaituzte, eta proposamen hori Europako beste eskualde batzuekiko bidegabekeria konparatiboa da, Espainiako batez besteko tenperaturak direla eta.
  • Gaueko lana. Urteko aldi luzeetan animaliak egunez garraiatzeko zailtasunak direla-eta, abeltzaintza-sektoreko eta lotutako jardueretako langileek ordu gehiago lan egin beharko dituzte gauez. Horrek esan nahiko luke animalien ekoizpenak kostu handiagoa izango lukeela, laneko arrisku gehiago, kontziliatzeko zailtasun handiagoak eta bide-segurtasunerako arrisku handiagoa, besteak beste.
  • Esportazioak gutxitzea. Proposamen horrek aurrera egingo balu, Espainiaren esportazio-ahalmena larriki murriztuko litzateke. Inpaktuak ez lieke abeltzainei bakarrik eragingo, baita animalia-jatorriko produktuen mende dagoen elikadura-kateari ere (eraldaketa- eta zatikatze-industriak, batez ere, baina baita animalien ekoizpenerako beharrezkoak diren pentsu-fabrikei eta inputei eta haien produktu eraldatuei, eta animalien garraiolariei eta haien produktuei ere).
  • Inflazioa eta Estatuaren diru-sarreren murrizketa. Testua onartuz gero, kontsumitzaileak oinarrizko saskiko produktuen ekoizpen-kostuaren igoerak ordainduko lituzke. Garestiagoa litzateke haragia, arrautzak edo arraina kontsumitzea, batez ere errenta txikienak dituztenentzat.