"Ez da sinesgarria Elikaduraren Estrategia Nazionalaz hitz egitea, hirugarren herrialdeekin (Mercosurren, esaterako) nekazaritza-merkataritza askeko akordioak sinatzen jarraitzen bada, inportazioek tokiko ekoizpena ordezka dezaten", azpimarratu du Andoni Garciak, COAGeko (Coordinadora de Organizaciones de Agricultores y Ganaderos) eta EHNE Bizkaiako kidea.

COAGek Elikadura Estrategia Nazionalerako proposamenak egin dizkio Nekazaritza, Arrantza eta Elikadura Ministerioari. Horietan, nekazaritza, abeltzaintza eta elikadura Europar Batasuneko elementu estrategikotzat hartzea funtsezkoa dela defendatzen da, bai ekonomiaren, gizartearen eta ingurumenaren ikuspegitik, bai Europan elikagaien segurtasuna bermatzeko. Hala ere, helburu hori lortzeko ezin gara asmo-adierazpen hutsetan geratu; aitzitik, gure herrialdearen elikadura-burujabetza indartzearen aldeko apustua egin behar da, nekazaritzako eredu sozial eta profesionalaren babesa oinarri hartuta.

COAGen ustez, Elikadura Burujabetzak, hau da, herriek nekazaritza- eta elikagaigintza-politika definitzeko duten eskubideak, Espainiako Estatuan Elikaduraren Estrategia Nazionala mugatzen duen esparru-kontzeptua izan behar du. "Ez da sinesgarria Elikaduraren Estrategia Nazionalaz hitz egitea, hirugarren herrialdeekin nekazaritza-merkataritza askeko akordioak sinatzen jarraitzen bada, Mercosuren kasuan, inportazioek tokiko ekoizpena ordezka dezaten", azpimarratu du Andoni Garcia COAGeko Batzorde Betearazleko kideak.

"Estrategia hau –gaineratu du– funtsezko aukera da sozialki beharrezkoak diren nekazaritza eta abeltzaintza eredu bat defendatzea eta ustiategi ahulenak mantentzen dituzten pertsonak babestea, ezinbestekoak baitira gure elikadura eta elikadura subiranotasuna bermatzeko krisi klimatiko eta energetikoaren testuinguruan".

Aldaketa askeko akordioak ugariak dira nekazaritzan eta abeltzaintzan, eredu uberizatuetan oinarrituta, merkataritza globaleko kate luzeetan txertatuta, kapital handiekin eta/edo inbertsio-funtsekin finantzatuta, baliabide natural mugatuak bereganatzen dituztenak edo, askotan, pertsonak kanporatu arren, familia-nekazaritzaz edo nekazaritza jasangarriaz janzten direnak.

Elikadurarako Eskubidea

Bestalde, COAGek uste du pertsonen elikadurarako eskubidea ere aipatu estrategiaren oinarrizko elementu gisa agertu behar dela. Elikadura giza eskubidea da, eta ez merkantzia. Espainiako nekazaritzako elikagaien politikak, EBren esparruan, giza eskubideetan oinarritutako ikuspegia izan behar du, elikadurarako eskubidea eta Nekazarien eta landa-eremuetan lan egiten duten beste pertsona batzuen eskubideei buruzko Nazio Batuen Adierazpenean (UNDROP) ezarritakoa barne.

Lehiakortasunean eta merkatu-printzipioetan oinarritutako elikaduraren alde egiteak produkzio-estandarrak etengabe jaistea dakar, bai eta gizarte-ehuna, ingurumena eta zergadunen osasuna babestea ere. Beharrezkoa da estrategia integratuak ematea, pertsona guztiek elikadura eskura izan dezaten, elikadura-sistemen iraunkortasun ekonomikoa, ingurumenekoa edo soziala arriskuan jarri gabe. Politika publikoek garrantzi berezia dute arlo horretan.

Azkenik, COAGek adierazi du Elikaduraren Estrategia Nazional bat ezartzea inplikatutako alderdi guztien kontsulta- eta partaidetza-testuinguru zabal batean planteatu behar dela, bai ministerio-sailetatik, gobernu-jarduera baten esparruan, bai lurraldeetatik, bai eragile ekonomikoetatik eta gizarte zibiletik.