Gaur egun, mundu osoan, eta bereziki Palestinan, Libanon, Sudanen, Yemenen, Haitin, Nigerren, Perun, Ekuadorren eta Malin, pobrezia, gosea, migrazioak, heriotzak eta feminizidioak eragiten dituzten okupazio basatien, gerren eta gatazken ondorioz larriagotzen ari diren krisi ugarien testuinguruan, ezinbestekoa da genero- eta gizarte-justizia gure agenda politikoaren erdigunean jartzea. Deliberazioa eta ekintza behar ditugu, bai maila globalean, eskualdekoan eta tokikoan, bai gure mugimenduen barruan, baina baita erkidego, gizarte eta herrialdeetan ere.

Emakumeok sistema kapitalistaren barruan bizi dugun egiturazko indarkeria areagotu egiten da gaur egun kontserbadurismoengatik, eskubideak galtzeagatik, praktika patriarkal eta inperialistengatik. Horregatik, Estatuen eta justiziaren borondate eta ekintza politiko premiazkoa eskatzen dugu. Gainera, ahalegin bateratua eskatzen dugu emakumeen, haurren eta dibertsitateen aldeko politika publikoetan eskubideak eta inbertsioa sustatzen dituzten gizarte-eragile eta finantza-bitarteko ugarirekin, zigorgabetasunarekin amaitzeko eta indarkeriarik gabeko bizitza duina bermatzeko.

Emakume nekazariek, indigenek, lurrik gabekoek, artzainek, arrantzaleek, nomadek, biltzaileek eta nekazaritzako langileek funtsezko rola dugu elikadura-burujabetzan eta elikadura-segurtasunean, gure herrialdeetako ekonomian eta landa-eremuko pobrezia desagerraraztean. Mundu mailako elikagaien ekoizpenaren erdia baino gehiagoren arduradunak gara, eta ekarpena egiten dugu erresilientzia klimatikoa sortzeko, biodibertsitatea kontserbatzeko eta familiak, komunitateak eta ama lurra zaintzeko. Hala ere, patriarkatuaren, kapitalismoaren eta inperialismoaren egiturazko indarkeria bizitzen jarraitzen dugu gure gorputz eta lurraldeetan.

Munduan, emakumeok, eta bereziki emakume nekazariek, gosea, desnutrizioa, pobrezia, hondakinak eta beste indarkeria batzuk bizi ditugu, hala nola indarkeria politikoa, botere-instantzietan eta -erabakietan parte hartzen ez dugulako, eta ondare-indarkeria, lan egiten dugun lurrerako eskubidea eskuratzerik ez dugulako. Munduko 5 lur-jabetik 1 baino gutxiago emakumeak dira, Desertifikazioaren aurkako Nazio Batuen Konbentzioaren (UNCCD) arabera.

Gainera, Marcos Orellanak, substantzia toxikoei eta giza eskubideei buruzko NBEko kontalari bereziak, ohartarazten duen bezala, emakume eta neskato nekazariak zaurgarrienak gara agronegoziotik, erauzketa-ekoizpenetik eta nekazaritzatik datozen substantzia toxikoen eraginetarako, eta ondorio horiek belaunaldiz belaunaldi iraun dezakete.

Horregatik, # 25Nov24 ekimenaren esparruan, La Vía Campesinak gure "Aski da emakumeen aurkako indarkeriarekin" mundu-kanpainarekin dugun konpromisoa berresten dugu, eta landa-eremuan bizi ditugun indarkerien agronegozioaren erantzukizuna salatzen dugu, ingurumen-, gizarte- eta elikagai-krisiarena, eta nekazaritzako elikagaien eredua aldatzea eskatzen dugu, elikadura-subiranotasunean eta nekazaritza-ekologian oinarrituta, non emakumeek zeregin protagonikoa duten planeta hozten eta gizateria elikagai osasungarriekin elikatzen.

Gure ustez, landa-eremuko indarkerien, klima-aldaketaren eta gosearen aurka borrokatzeak zerikusia du nekazaritza-erreforma herrikoiak egitearekin eta munduan elikagaiak ekoizteko beste eredu bat eraikitzen hastearekin. Ekonomia errotik aldatu nahi dugu, bizitzaren erreprodukzioa erdigunean jartzeko; horregatik, Nekazarien Eskubideei buruzko NBEren UNDROP Adierazpena betetzeko deia egiten dugu, bereziki 4. artikulua. Emakumeenganako diskriminaziorik ezari buruz.

#A25 honetan, gure eskualde- eta toki-erakundeei, aliatuei, mugimenduei eta gizarte-kolektiboei dei egiten diegu juntxak mobilizatzeko, emakumeen, nesken eta landetako eta hirietako dibertsitateen aurkako indarkeriari amaiera emateko. Kapitalismoari, estraktibismoari eta gerrei aurre egiten dieten emakume guztiekin elkartasunez bat egiten dugu!